بی گناه
چند روز پیش یه جا یک شعری خوندم که خیلی فاز داد. اینجا میگذارمش شما هم بخونید:
شرمنده از آنیم که در این دار مکافات اندر خور عفو تو نکردیم گناهی! 
باید رفت!
ما آزموده ایم در این شهر بخت خویش . .............. بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش.خواهی که سخت و سست جهان بر تو بگذرد ...... بگذر ز عهد سست و سخنهای سخت خویش.
اسطرلاب
سالها پیش این شعر رو خوندم ، واسم جالب بود اما نمیدونم چرا؟!؟!
امروز اتفاقی باز این شعر اومد تو ذهنم! الان هم واسم خیلی جالبه! اما حالا خوب می دونم چرا!!!
علت عاشق ز علتها جداست عشق اسطرلاب اسرار خداست.
مولانا